“Predsjednica Evropske komisije Ursula van der Leyen nedavno je pozvala vlade država članica Evropske unije da “razmotre” uvođenje obavezne vakcinacije protiv Covida-19. Uvjereni smo da stručno i naučno utemeljena te politički i moralno odgovorna razmatranja nalažu odbijanje ove inicijative. Stoga očekujemo i pozivamo Vladu Republike Slovenije, da odbije inicijative za uvođenje obaveznog cijepljenja protiv covida-19, u skladu sa slovenačkim ustavnim poretkom i međunarodnim pravnim poretkom te u interesu stanovništva naše zemlje.
Vakcinacije se u principu mogu zakonski definisati kao obavezne, ali samo ako su vakcine razvijene prema utvrđenim medicinsko-naučnim kriterijumima za prave vakcine i u skladu sa važećim zakonom, utvrđenim naučnim procedurama, uslovima i zahtjevima medicinske etike i deontologije. Nije moguće nedvosmisleno dokazati, da vakcine protiv Covida-19 ispunjavaju sve ove naučne i pravne (pred)uvjete.
Pravosuđe je odavno trebalo da odgovori na veoma važno pravno pitanje, da li se vakcine protiv Covida-19 uopšte mogu koristiti. Ove vakcine su još uvijek samo eksperimentalne sa medicinskog i pravnog gledišta i dobile su samo privremenu dozvolu za stavljanje u promet u Evropskoj uniji (za upotrebu „off-label“, tj. „van autorizacije“). Prema službenom saopćenju Javne agencije za lijekove i medicinska sredstva (JAZMP), trenutno ne postoji vakcina protiv Covida-19 na teritoriji Republike Slovenije, kao ni na cijelom području EU, koja bi imala autorizaciju za standardni marketing i odobrenje za generalnu upotrebu. Međutim, na web-sajtu Nacionalnog instituta za javno zdravlje(NIJZ) postoji izjava koja se nudi ljudima prije vakcinacije u kojoj stoji rečenica „3. Doza covid mRNA još nije registrovana za upotrebu.”
Prema presudi Europskog suda za ljudska prava (Vavrička protiv Češke Republike, 2020.), vakcinacija se može legalizirati i mogu se propisati prinudne i srazmjerne kazne za odbijanje vakcinacije, ali samo ako se ispune pravni i naučni uslovi, koji se odnose na neophodnost, sigurnost i efikasnost vakcinacije, a ta je predviđena za posebno opasne zarazne bolesti sa visokom stopom mortaliteta. Iskustvo jednogodišnje vakcinacije protiv Covida-19 pokazuje da vakcine nisu bezbjedne i da je njihova efikasnost ograničena. Iako u određenim slučajevima ublažavaju virulentnost bolesti kod pojedinaca, ne štite zajednicu, jer ne sprječavaju infekciju ili prijenos. Štoviše, Covid-19 dokazano i nesporno nije posebno opasna zarazna bolest, iako je u proljeće 2020. godine uvršten u prvu grupu najopasnijih zaraznih bolesti – ali samo zaključkom Vlade, a ne zakonom. Ne postoje uvjerljivi i apsolutno neophodni medicinski i naučni razlozi za ovu klasifikaciju. Globalno, stopa smrtnosti od Covida-19 je 0,15 %, što je tri puta niža za populaciju ispod 70 godina i značajno niža za populaciju ispod 45 godina.
Međunarodno, zajedničko evropsko i slovenačko pravo ne dozvoljava diskriminaciju na osnovu ličnih okolnosti, a pitanje vakcinacije je pravno relevantna lična okolnost. Međunarodno pravo – posebno Nirnberški zakonik, Helsinška deklaracija i Konvencija iz Ovieda – i Ustav Republike Slovenije ne dopuštaju eksperimentiranje na ljudima, o čemu je vakcinacija u pitanju de facto, niti prisilne medicinske intervencije. Vakcinacija je također vrlo invazivna i vrlo ozbiljna medicinska intervencija u fizički i moralni integritet ljudskog bića, koja, prema presudi ESLJP (u slučaju Solomakhin protiv Ukrajine, 2012.), može dovesti i do smrti. Ženevska deklaracija Svjetskog medicinskog udruženja također kategorički zabranjuje korištenje medicinskog znanja za kršenje ljudskih prava i sloboda.
Ljudi koji se vakcinišu i dalje imaju status „dobrovoljaca“. Na ovaj način nadležni i proizvođači vakcina pokušavaju da izbjegnu zakonsku odgovornost za štetne posljedice vakcinacije. Prema cijepljenima i pojedinim medijima, u Sloveniji se čak nudi ljudima, da prije vakcinacije potpiše gore navedenu izjavu, da sami preuzimaju odgovornost za moguće štetne nuspojave ”cjepiva” (izjava se završava riječima: „Izjavljujem da je vanjska upotreba vakcine moja želja i da potpisivanjem ovog obrasca pristajem na takvu vakcinaciju i prihvatam odgovornost za svoju odluku“). Ovakvo postupanje karakteriše osnovana sumnja, da je izvršeno krivično djelo.
Kvalificirana većina slovenačke javnosti nije dovoljno educirana o tome, da se cijepljenje ne obavlja svugdje i uvijek u skladu s medicinskom deontologijom, zakonskom regulativom (posebno Zakonom o pravima pacijenata) i jasnim uputama samih proizvođača cjepiva. Pod tim se posebno misli na detaljnu medicinsku i preliminarnu analizu zdravstvenog stanja pojedinca, odgovorno izvršavanje precizne dužnosti „informisanog pristanka“ od strane medicinskog osoblja koje sprovodi vakcinaciju, posebno u pogledu preciznog načina vakcinacije, mogućih nuspojava i efikasnosti vakcinacije, specifično i precizno propisano rukovanje vakcinom prije vakcinacije i prisustvo ljekara koji pažljivo pregleda pojedinca neposredno nakon vakcinacije. Zapravo, sadašnja praksa cijepljenja je prečesto “drive-in” vakcinacija, na koju su u danima uoči Božića u medijima intenzivno i uporno pozivali nadležni i predstavnici medicinske struke. Praksa vakcinacije, koja nije u skladu s deontologijom, zakonima i smjernicama, daju dobar osnov za opravdanu sumnju u počinjenje teškog zločina.
Direktno ili indirektno prisiljavanje ljudi na cijepljenje, a još više moguće službeno uvođenje obaveznog cijepljenja protiv Covida-19, u jasnoj su i ozbiljnoj suprotnosti s međunarodnim pravom, ustavnim poretkom Republike Slovenije, medicinskom etikom i deontologijom, opštim moralom i najboljim interesom naroda.”
dr. Karel Gržan, pater
dr. Tomaž Mastnak, sociolog, publicista i civilni aktivista
dr. Gregor Radonjič, profesor tehnoloških nauka
Srečko Šorli, Grupa za istraživanje relativnosti i kosmologije
vanr. prof. dr. Andraž Teršek, konstitucionalista, publicista i civilni aktivista
prof. dr. Boštjan M. Zupančič, bivši sudija slovenačkog ustavnog suda i Evropskog suda za ljudska prava
(26. decembra 2021.)
